برخورد با افراد اتیسم در موقعیتهای بحرانی
برخورد با افراد اتیسم در موقعیتهای بحرانی
برخورد با افراد اتیسم در موقعیتهای بحرانی و بلایای طبیعی معمولاً بیش از دیگران تحت تأثیر آشفتگیهای محیطی قرار میگیرند. تغییر ناگهانی شرایط و اختلال در روالهای روزمره میتواند باعث دشواری در تنظیم هیجانات و بروز رفتارهای چالشبرانگیز شود.
به همین دلیل، مؤسسه تاک همزمان با روز ملی «ایمنی در برابر زلزله» (۵ دیماه)، این مطلب را با هدف ارائه راهنماییهایی کاربردی منتشر کرده است و نه تنها برای اطرافیان افراد دارای اوتیسم بلکه برای داوطلبان و امدادگران هلال احمر، کارکنان مراکز بهداشت، تیمهای جستوجو و نجات و.. نیز مناسب و کاربردی است.
افراد دارای طیف اتیسم در موقعیتهای بحرانی چگونه رفتار میکنند؟
در ابتدا باید گفت که منظور از موقعیتهای بحرانی در این متن، هر موقعیتی است که باعث بهمریختگی نظم در شرایط محیطی شود. این بحرانها میتواند شامل بلایای طبیعی همچون سیل، زلزله، آتشسوزی و… باشد. ایجاد بحرانها و بلایا باعث ایجاد هرج و مرج محیط میشوند که این شرایط، افراد دارای طیف اتیسم را تحتتاثیر قرار میدهد و ممکن است، رفتارهای ناگهانی و غیرمنتظرهای از خود نشان دهند. به طور مثال:
- عدم درک موقعیتهای خطرناک
- در صورت درک موقعیت خطرناک، نمیدانند که باید فرار کنند.
- حتی اگر خطر را تشخیص دهند و فرار کنند، ممکن است، ندانند که باید به یک بزرگسال اطلاع دهند.
- حتی اگر متوجه خطر شوند، ممکن است، نتوانند خود را کنترل کنند و دچار بهم ریختگی شوند.
- به دلیل اضطرابی که در این شرایط تجربه میکنند، ممکن است، در همان موقعیت ثابت بمانند و رفتارهای کلیشهای مانند تکاندادن دستها، تابدادن بدن خود و بالبال زدن را انجام دهند.
- ممکن است، هنگامی که تیم نجات را میبینند، فرار کنند.
- به جای دور شدن از محیط خطرناک یا همکاری با تیم امداد، ممکن است، بخواهند کار یا فعالیتی را که قبل از وقوع فاجعه یا اضطرار روی آن تمرکز کرده بودند، به پایان برسانند.
- ممکن است، برای به دست آوردن شیئی که به آن خیلی علاقه دارند، بروند.
چگونه با افراد دارای طیف اتیسم در مواقع بحرانی برخورد کنیم؟
هنگام کمک به افراد دارای طیف اتیسم در موقعیتهای اضطراری این نکات را در نظر بگیرید:
- وقتی فرد اتیسم را برای بار اول میبینید، خودتان را معرفی کنید و به او توضیح دهید که چگونه میخواهید به او کمک کنید.
- هنگامی که میگویید: «من شما را بیرون خواهم آورد»، به بیرون اشاره کنید.
- از حرکات ناگهانی که ممکن است، فرد را عصبی کند، خودداری کنید.
- در صورت بیقراری فرد، از اعضای خانوادهاش کمک بگیرید یا خودتان او را آرام کنید.
- از تکنیکهایی مانند تنفس عمیق، شمارش اعداد و انتقال به فضای آرام استفاده کنید.
- از عبارتهای کوتاه و واضح استفاده کنید.
- در صورت نیاز، خودتان به عنوان الگو عمل کنید.
- هنگامی که فرد همکاری میکند، از عبارات تشویقی استفاده کنید.
- در صورت امکان، فرد را به محیطی آرام منتقل کنید.
هنگام صحبت، چه نکاتی را باید در نظر بگیریم؟
- فرد را مجبور به تماس چشمی نکنید.
- تن صدای آرام داشته باشید و از نور مستقیم خودداری کنید.
- مراقب حرکات ناگهانی یا تلاش برای فرار باشید.
- اجازه دهید وسیله آرامبخش مورد علاقه فرد همراهش باشد.
- در صورت نداشتن مهارت کلامی، اطلاعات هویتی فرد را بررسی کنید.
- سلامت جسمانی فرد را در اولویت قرار دهید.
- سن و سطح فرد را در نظر بگیرید.
- از جملات مثبت استفاده کنید.
- برای پاسخ دادن زمان بدهید.
- در صورت نیاز از کارتهای تصویری استفاده کنید.
به کدامیک از رفتارهای افراد با نیاز ویژه باید واکنش نشان داد و چگونه؟
- پیش از لمس، از فرد اجازه بگیرید و توضیح دهید.
- در صورت بروز رفتار جدید، فضای آرام ایجاد کنید.
- در صورت حساسیت به صدا، نور یا بو، محیط را تغییر دهید.
- در صورت وجود صداهای بلند، فرد را آگاه کنید.
- در صورت بروز رفتارهای کلیشهای، فرد را به فعالیت دیگر هدایت کنید.
- در شرایط اسکان اضطراری، محل امنتری انتخاب کنید.
در شرایط بحرانی، واکنشهای آگاهانه و همراه با درک تفاوتهای فردی میتواند نقش مهمی در کاهش آسیبها ایفا کند. توجه به نیازهای افراد دارای طیف اتیسم، بخشی از مسئولیت جمعی ما در مسیر ایجاد جامعهای ایمنتر و فراگیرتر است.
این مطلب برگرفته از راهنمای منتشرشده در وبسایت Tohum Autism Foundation است.
دیدگاهتان را بنویسید