علائم اتیسم معمولاً پیش از سه سالگی در کودکان ظاهر می‌شوند. والدین و مراقبان باید به نشانه‌های زیر توجه کنند:

عدم برقراری تماس چشمی: یکی از اولین و مهم‌ترین نشانه‌ها، عدم تمایل کودک به نگاه مستقیم به چهره والدین یا دیگران است.  

تاخیر یا ناتوانی در کلام: اگرچه برخی کودکان مبتلا به اتیسم ممکن است صحبت کنند، اما این اختلال اغلب با تاخیر در رشد زبان همراه است.  

رفتارهای تکراری: این رفتارها شامل تکرار حرکات دست، چرخاندن اشیاء و علاقه زیاد به الگوها یا روال‌های خاص است.   عدم واکنش به نام: کودکان مبتلا به اتیسم ممکن است به صداها یا نام خود واکنشی نشان ندهند.  

این علائم در تشخیص زودهنگام اهمیت زیادی دارند. تشخیص به موقع به والدین و متخصصان امکان می‌دهد تا برنامه‌های درمانی و راهکارهای کمک به کودکان مبتلا به اتیسم را سریع‌تر آغاز کنند.  

ب) تفاوت‌های فردی در بروز علائم

هر کودکی ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد و این موضوع در مورد افراد مبتلا به اتیسم نیز صدق می‌کند. شدت و نوع علائم اتیسم در کودکان بسیار متنوع است. برخی از کودکان نشانه‌های خفیفی دارند که در مدرسه یا در ملاقات با پزشک قابل تشخیص است، در حالی که برخی دیگر علائم شدیدتری دارند و به حمایت و درمان مداوم نیاز دارند. این تفاوت‌ها نشان می‌دهد که والدین باید در صورت مشاهده هرگونه نگرانی یا شک در مورد علائم اتیسم، به دنبال مشاوره تخصصی باشند.