درک اختلال طیف اتیسم
پانته آ زین آبادی مربی ABA ؛
اختلال طیف اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که بر ارتباطات، تعامل اجتماعی و رفتار تاثیر می‌گذارد. اصطلاح طیف برای توصیف دامنه علائم و شدت اختلال و همچنین تنوع افراد مبتلا به اختلال اوتیسم استفاده می‌شود. اگرچه اوتیسم را می‌توان در هر سنی تشخیص داد اما به عنوان یک اختلال رشدی توصیف می‌شود زیرا علائم معمولا در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود.
تنوع اتیسم
کلمه طیف برای توصیف تنوع افراد مبتلا به اوتیسم استفاده می‌شود اوتیسم یک اختلال برای همه نیست و افراد مبتلا به asd می‌توانند طیف وسیعی از علائم و شدت را تجربه کنند برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در ارتباط و تعامل اجتماعی مشکل داشته باشند در حالی که برخی دیگر ممکن است در انجام حرکات ظریف مشکلاتی داشته باشند یا ممکن است در زمینه‌های خاصی مانند ریاضیات یا موسیقی برتر باشند.
محدوده علائم
کلمه طیف همچنین برای توصیف طیف وسیعی از علائمی که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است تجربه کنند استفاده می‌شود علائم اوتیسم حتی در بین افرادی که تشخیص مشابه دارند می‌تواند بسیار متفاوت باشد برخی از علائم شایع از اوتیسم عبارتند از:
۱.مشکل در ارتباطات اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در درک نشانه‌های غیرکلامی مانند حالات چهره یا زبان بدن مشکل داشته باشند آنها همچنین ممکن است در شروع و حفظ مکالمات مشکل داشته باشند.
۲. رفتارهای تکراری: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است رفتارهای تکراری داشته باشند مانند تکان دادن به جلو و عقب یا تکرار عبارات یا کلمات.
۳. بیش حسی : بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دارای بیش حسی هستند مانند حساسیت بیش از حد به صداها نورها یا بافت‌ها.
۴. مشکل در انتقال: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در انتقال از یک فعالیت یا کار به فعالیت دیگر مشکل داشته باشد.
۵.علایق شدید: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است علاقه شدیدی به موضوعات یا فعالیت‌های خاص داشته باشند و ممکن است زمان زیادی را صرف یادگیری یا درگیر شدن با این علایق کنند.
۶. مشکل در تغییر: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با تغییر در روال زندگی یا محیط خود مشکل داشته باشند و ممکن است در موقعیت‌های جدید ناراحت یا مضطرب شوند.
شدت این علائم می‌تواند متفاوت باشد و افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است ترکیبات مختلفی از علائم را تجربه کنند به عنوان مثال یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط اجتماعی مشکل داشته باشد اما هیچگونه تکراری از خود نشان ندهد.
نمونه‌هایی از ارتباطات اجتماعی و ویژگی‌های تعامل اجتماعی که افراد طیف اتیسم در آن متفاوت هستند:
- از تماس چشمی اجتناب می‌کند یا حفظ نمی‌کند
- تا ۹ ماهگی به نام پاسخ نمی‌دهد
- حالات چهره مانند شادی غمگینی عصبانیت و تعجب و در ۹ ماهگی نشان نمی‌دهد
- تا ۱۲ ماهگی بازی‌های تعاملی ساده انجام نمی‌دهد تا ۱۲ ماهگی از حرکات کمی استفاده می‌کند یا اصلاً استفاده نمی‌کند (مثلاً برای خداحافظی دست تکان نمی‌دهد )
- تا سن ۱۵ ماهگی با دیگران علایق مشترک ندارند و به کودکان دیگر توجه نمی‌کند.
- در ۴۸ ماهگی در طول بازی تظاهر به چیز دیگری مانند معلم یا ابر قهرمان بودن نمی‌کند.
- در سن ۶۰ ماهگی برای شما آواز نمی‌خواند، نمی‌رقصد یا برای شما نمایش اجرا نمی‌کند.
تنوع افراد مبتلا به اوتیسم
کلمه طیف نیز برای توصیف تنوع افراد مبتلا به اوتیسم استفاده می‌شود.
افراد مبتلا به اوتیسم در همه اقشار زندگی می‌کنند و ممکن است طیف وسیعی از زمینه‌ها تجربیات و توانایی‌ها را داشته باشند. تنوع افراد مبتلا به اوتیسم در شناخت روز افزون و اهمیت گنجاندن دیدگاه‌های متنوع در تحقیقات و حمایت از اوتیسم منعکس می‌شود.
یکی از راه‌هایی که در آن تنوع افراد مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شود از طریق مفهوم تنوع عصبی است. تنوع عصبی به این ایده اشاره دارد که تفاوت در عملکرد و رفتار مغز طبیعی است . جنبش تنوع عصبی به دنبال ترویج پذیرش و مشمول افراد مبتلا به اوتیسم و سایر شرایط عصبی است و مدل پزشکی ناتوانی را به چالش می‌کشد که اوتیسم را به عنوان یک اختلال قابل درمان می‌بینند.
اهمیت شناخت طیف
شناخت اختلال طیف اوتیسم به چند دلیل مهم است
اول کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که افراد مبتلا به اوتیسم حمایت و خدمات مناسبی را دریافت می‌کنند که متناسب با نیازها و نقاط قوت آنها باشد. با شناخت تنوع علائم و سطوح شدت ، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی،مربیان و مراقبان می‌توانند برنامه‌های درمانی فردی را ایجاد کنند که نیازهای منحصر به فرد هر فرد مبتلا به اوتیسم را برطرف کند.
دوم شناخت طیف اوتیسم به کاهش انگ و افزایش درک این اختلال کمک می‌کند. اوتیسم اغلب در فرهنگ عامه نادرست درک می‌شود یا نادرست معرفی می‌شود که این می‌تواند منجر به نگرش منفی و تبعیض نسبت به افراد مبتلا به اوتیسم شود با شناخت تنوع این اختلال و دامنه تجربیاتی که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است داشته باشند می‌توانیم برای ارتقا پذیرش و مشمول افراد مبتلا به اوتیسم تلاش کنیم.
در نهایت شناخت طیف اوتیسم برای پیشبرد تحقیقات در مورد این اختلال مهم است. محققان شروع به درک این موضوع کردند که اوتیسم یک اختلال واحد نیست بلکه شبکه پیچیده‌ای از تفاوت‌های بیولوژیکی و رفتاری است که می‌تواند به طور گسترده در بین افراد متفاوت باشد با مطالعه دامنه علائم و سطوح شدت این طیف محققان می‌توانند درک بهتری از زیست شناسی زمینه‌ای به دست آورند و درمان‌ها و مداخلات موثرت را توسعه دهند.
دیدگاهتان را بنویسید